พูดไปสองไพเบี้ย

 

จิตรกรรม

การปลดปล่อยให้สีต่างๆ ได้แสดงคุณสมบัติเฉพาะตัว ทำปฏิกิริยาต่อกัน ผสม รุกราน ทับซ้อน เกิดเป็นร่องรอย แฝงเร้นเรื่องราวให้คุ่นคิด ปลุกเร้าอดีต หรือคิดฝันสู่อนาคต โดยไม่มุ่งหวังผลใดๆ ที่เป็นรูปธรรม

 

ประติมากรรม

เป็นการนำเอาวัสดุต่างๆ ที่มีอยู่รอบๆ ตัว เช่น เหล็ก ไม้ ผ้า กระดาษ  พลาสติก ฯลฯ ส่วนมากเป็นสิ่งของเหลือใช้ต่างๆ เท่าที่มีอยู่ และหาได้ ผลงานแต่ละชื้นจึงมีร่องรอยต่างๆ ที่เกิดจาก กาลเวลา และ การใช้งาน (ผ่านร้อน ผ่านหนาว) มากบ้าง น้อยบ้าง ตามสภาพความเป็นจริง

 

ทั้งงาน

จิตรกรรม และ ประติมากรรม จึงไม่ได้มีความสลับชับช้อนไดๆ ในด้านเนื้อหาสาระผลงานทุกชิ้นจึงไม่ได้ตั้งชื่อ เพียงแต่ปล่อยให้วัสดุต่างๆ ที่นำมาประกอบเป็นชิ้นงานแสดงคุณลักษณะของมันเอง สะท้อนเรื่องราวต่างๆ อย่างตรงไปตรงมา (สีสัน, รูปทรง) ในเชิงนามธรรม