รูปเหมือนนั้นมีกลไกการสานสัมพันธ์แบบสามทางหรือสามเหลี่ยม จากผู้เป็นแบบไปสู่ศิลปิน และจากศิลปินผู้ถ่ายทอดผลงานให้ผู้ชมที่มองย้อนกลับไปยังผู้เป็นแบบ สร้างพลวัตในการสื่อสารให้กับตัวงานศิลปะ ในขณะเดียวกันรูปเหมือนของบุคคลสำคัญหรือผู้นำประเทศ ไม่ได้เป็นแต่เพียงภาพแสดงแทนหรือแค่ใบหน้าของผู้เป็นแบบเท่านั้น แต่ยังเป็นสัญลักษณ์ที่สะท้อนประวัติศาสตร์หรือหน้าตาของประเทศเช่นกัน 

 

พระบรมฉายาสาทิสลักษณ์ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอุดลยเดชในนิทรรศการ “พระราชาในดวงใจ” ภาพส่วนใหญ่เป็นงานที่ศิลปินเป็นผู้เลือกภาพต้นแบบ (ซึ่งอาจเป็นพระบรมฉายาลักษณ์ในภาพข่าวที่มักเป็นภาพที่ติดตราตรึงต่อจิตใจของผู้คน) ด้วยตัวเอง ไร้ซึ่งการควบคุมจากผู้เป็นแบบ ทำให้ฉีกออกไปจากกรอบของการวาดรูปเหมือนที่ศิลปินอาจจะสร้างสรรค์อย่างอิสระได้น้อย ผนวกรวมกับเจตจำนงของศิลปินที่จะสะท้อนแง่มุมใดของผู้เป็นแบบ เสรีของศิลปินที่ว่าก็อาจไม่เสมอไปนัก อย่างไรก็ตาม ศิลปินมีอิสระในการเลือกใช้เทคนิคในการแสดงภาพซึ่งเป็นองค์ประกอบที่เสริมและสร้างความชัดแจ้งให้กับเรื่องราว ความคิดเห็น และความรู้สึกของศิลปินที่มีต่อภาพหรือหัวข้อของภาพ 

 

การทำความเข้าใจงานศิลปะในสายวิชาประวัติศาสตร์ศิลปะ ไม่ใช่แค่เพียงดูฝีแปรง โทนสี รูปแบบ หรือ “ความงามตามหลักสุนทรียศาสตร์” และไม่ได้ลดทอนตัวงานเป็นเพียงแค่สื่อนำสาร การพิจารณา การ “มอง” ครั้งใหม่ (revisiting) ต่อตัวงานเก่าที่ถูกนำมารวบรวมและจัดแสดงภายใต้บรรยากาศของการรำลึกถึงร่วมกับงานใหม่ที่สร้างในเงื่อนไขเดียวกัน จึงเปิดโอกาสให้ผู้ชมได้ทำความเข้าใจและร่วมสร้างความรู้สึกต่อพระบรมฉายาสาทิสลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัช

กาลที่ 9 ในช่วงเปลี่ยนผ่านของความทรงจำนี้

 

** ไม่มีค่าใช้จ่ายในการเข้าร่วมกิจกรรม 

 

ติดต่อสอบถาม และลงทะเบียนร่วมกิจกรรมได้ที่ฝ่ายการศึกษา หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร 

โทรศัพท์ 02-214-6630-8 ต่อ 519 

Email : [email protected]