โลกหมุนรอบตัวเองและยังหมุนรอบดวงอาทิตย์อยู่เช่นเคย และภายใต้ดวงอาทิตย์ดวงเดียวกันนี้ ไม่มีสิ่งใดที่ตำรวจไทยทำไม่ได้ ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงอยู่เช่นกัน ภาพนิสิตนักศึกษาและปัญญาชนเมื่อ 40 ปีก่อน ร่วมกันต่อสู้เอาชีวิตเข้าแลกเพื่อให้ได้มาซึ่งสิทธิเสรีภาพ ภาพเจ้าหน้าที่ของรัฐและสมุนการเมือง ใช้ความรุนแรงกระทำป่าเถื่อนกับผู้เห็นต่างทางความคิด เป็นเพียงภาพที่เลือนราง ในขณะที่นิ้วสัมผัสเลื่อนหน้าจอสมาร์ทโฟน อำนาจแห่งรัฐ เติบโต มั่นคง แข็งแกร่ง สยายปีกครอบคลุมไปทุกวงการ อิสรภาพ เสรีภาพและความยุติธรรมในวันนั้น เติบโตมาแบบกระท่อนกระแท่น แหว่งวิ่น บิดเบี้ยวขาดๆ เกินๆ   จนถึงวันนี้ วันที่อิสรภาพเสรีภาพอยู่ในมือของทุกคนแบบไร้ขีดจำกัด จะกิน จะขี้ จะปี้ จะนอน เดี๋ยวก่อนขอสักแชะ! ฉันเห็นหน้าเธอ เธอเห็นหน้าฉัน ฉันรู้จักเธอ เธอรู้จักฉัน แต่เราไม่รู้จักกัน เป็นความสัมพันธ์ประหลาด “ความสัมพันธ์สมาร์ทโฟน”โลกแคบลง แต่เราสัมผัสโลกและรู้จักโลกน้อยลง บัดนี้เสียงปืน คราบเลือด หยาดน้ำตาและเสียงตะโกนหาสิทธิเสรีภาพ อิสรภาพ ความยุติธรรมในอดีต เจือจางรางเลือนแทบหมดสิ้น

 

ไม่มีซ้าย – ไม่มีขวา

ไม่มีประชาธิปไตย – ไม่มีคอมมิวนิสต์ 

มีแต่โลกเสรีนิยมทุน  และนักทุนนิยมเสรี

ไม่มีเขา – มีแต่เรา และตัวกูของกู!!!!