ท่ามกลางความขัดแย้งระหว่างวัฒนธรรมเก่าและใหม่ที่ไม่อาจแยกจากกันหรือขาดซึ่งอย่างใดอย่างหนึ่งไปได้  จึงเกิดเป็นปรากฏการณ์ของสุนทรียะทางสังคม วัฒนธรรม ที่สื่อสาระได้มากกว่าแง่มุมของความสวยงามเพียงด้านเดียว  แต่ยังสามารถแสดงออกถึงอารมณ์ความรู้สึก ที่ขยายขอบเขตไปสู่สุนทรียภาพทางความรู้สึกอื่นๆที่ปรากฏร่วมในผลงานได้เช่นกันทั้งความเศร้าโศก,ความน่าพิศวง,ความกดดัน,ความเครียดเป็นต้นซึ่งถูกตีความผ่านแง่มุมทางความงาม  ในขณะเดียวกันศิลปินต้องการสะท้อนเนื้อหาและเรื่องราว ของความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นภายในสังคม ด้วยการหยิบยืมรูปลักษณะและสัญลักษณ์ของวัฒนธรรมเก่าที่สะท้อนพุทธิปัญญาภายในจิตใจ และวัฒนธรรมใหม่ที่ตอบสนองความต้องการทางด้านวัตถุนิยมภายนอก