หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร ร่วมกับกลุ่มศิลปินรุ่นกลางนำเสนอผลงานศิลปะร่วมสมัยข้ามผ่านขอบเขตของพื้นที่ เวลาและวัฒนธรรม เพื่อท้าทายประสบการณ์การรับรู้ของผู้ชม

 

ในแนวคิดของเวลาและการเดินทางด้วยเครื่องบินโดยสารที่เดินทางด้วยความเร็ว 920 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเป็นระยะเวลา 8 ชั่วโมงเวลาจะช้าลงทั้งหมด 10 นาโนวินาที (เทียบกับกรอบอ้างอิงเฉื่อย) การยืดหดของเวลาเกิดขึ้นจริงในชีวิตของทุกคนโดยเฉพาะการยืดหดของเวลาที่มีความสัมพันธ์กับเวลาในความรู้สึกซึ่งการรับรู้เวลาของคนในสังคมปัจจุบันเกิดผิดเพี้ยนจากผลของการรับรู้ที่ถูกสร้างและถูกบิดเบือนจากระบบของการสื่อสารต่างๆในปัจจุบันการตีความสิ่งต่างๆจึงถูกเปลี่ยนแปลงไปจากพื้นฐานของความเป็นจริงนำไปสู่ความเป็นอิสระในการสร้างความหมายของแต่ละคนขึ้นมาทำให้เกิดระบบของการตรวจสอบความจริง ที่ซึ่งเป็นเครื่องมือในการสร้างความจริง-ความลวงเวลาจริง-เวลาเสมือนโลกจริง-โลกเสมือนให้เกิดขึ้นการก้าวข้ามระบบของเวลาระบบของการรับรู้ระบบของความเชื่อจนไปถึงระบบของสังคมอาจเป็นสิ่งจำเป็นในการทำความเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นการข้ามผ่านเวลาได้สร้างสถานะก่อน-หลังเก่า-ใหม่เหมือน-ไม่เหมือนเชื่อ-ไม่เชื่อ และระหว่างการข้ามผ่านสภาวะตรงกลาง สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นคือความรู้สึกก้ำกึ่งระหว่างการยอมรับหรือความขัดแย้งกับสิ่งที่เข้าใจ

 

นิทรรศการครั้งนี้เป็นการรวมตัวกันของกลุ่มศิลปินไทยและต่างประเทศ 9 คน และศิลปินร่วมอีก 1 คน ที่มีโอกาสเดินทางไปแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ทัศนคติเกี่ยวกับชีวิตและศิลปะ ณ โครงการศิลปินพำนักเวอร์มอน์ สตูดิโอ เซ็นเตอร์ รัฐเวอร์มอนต์ ประเทศสหรัฐอเมริกาจึงเกิดความคิดที่ต้องการนำเสนอบทสนทนาข้ามวัฒนธรรมที่มีความแตกต่างกัน ผ่านผลงานศิลปะรูปแบบต่างๆ ได้แก่ ภาพถ่าย วาดเส้น สื่อผสม ศิลปะจัดวาง ศิลปะจัดวางเชิงปฏิสัมพันธ์ และวิดีโอจัดวาง เป็นต้น

 

ศิลปิน: แครอล เฮพเพอร์ (สหรัฐอเมริกา), เนเลกา เบลเจนส์ (เนเธอร์แลนด์ / สหรัฐอเมริกา), เฮ็ดวิก บรูคเคริท (เบลเยี่ยม / สหรัฐอเมริกา), ศุภฤกษ์ คณิตวรานันท์ (ไทย), พศุตม์ กรรณรัตนสูตร (ไทย), คมสัน หนูเขียว (ไทย), บุศยมาศ นันทวัน (ไทย), ภานุ สรวยสุวรรณ (ไทย), และ ปิติวรรธน์ สมไทย ร่วมกับ วนิดา พรสมบัติไพบูลย์ (ไทย)

 

ภัณฑารักษ์รับเชิญ: ปิติวรรธน์ สมไทย